توضیح

درگیر شدن انسانها با جراحی های ترمیمی و جراحی زیبایی در زمانی که در آن قرار داریم ، گاهی باعث بروز مسائلی نظیر وارد شدن خسارات و زیانهایی به داوطلبین این قسم از جراح ها میشود و چون این نوع از عملیات درمانی ویژگی‌های خاصی دارد ، این قسم از عملیات پزشکی، چالش‌هایی اخلاقی و حقوقی پیرامون مبنای جواز و احکام مترتّب بر مسئولیت مدنی جراح زیبایی مطرح گردیده است. به طور کلی این جراحی را (جراحی پلاستیک) در سه دسته می‌توان جای داد. ابتدا جراحی ترمیمی کارکردی (حیاتی) که برای رفع نقص عملکرد عضو مربوطه صورت پذیرفته و واجد ضرورت حیاتی است. دوم، جراحی ترمیمی شکلی (انتخابی)که صرفاً جهت اصلاح و زیباسازی عضوی از بدن که صورتی غیرطبیعی دارد صورت پذیرفته و دارای یک ضرورت عینی است. و دست آخر جراحی زیبایی محض که در آن فردی طبیعی جهت ارتقاء زیبایی، تن خویش به تیغ جراحان می‌سپارد و بعضاً می‌تواند ضرورتی غیر عینی(روحی - روانی) داشته باشد. لذا انجام این جراحی‌ها در تمامی صور آن عملی ضروری و مجاز بوده و صرف عمل نمی‌تواند تقصیر پزشکی به حساب آید. لیکن در مواردی که ضرورت حیاتی وجود ندارد - بالاخص جراحی زیبایی محض- تعهد درمانی پزشک تشدید و تعهد آگاه سازی او تغلیظ می‌گردد ضمن این که تکلیف تشخیص ضرورت غیرعینی را- که بایستی توسط روانشناس احراز شود- بر عهده جراح می‌گذارد. همچنین در صورت ورود خسارت جسمی، الزام به جبران عین تعهد یا رفع عینی ضرر تا حد امکان، از آثار موکّد مسئولیت مدنی جراح پلاستیک خواهد بود؛ با نگاه و بررسی تعهدات جراح زیبایی و معیارهای سنجش موفقیت یا عدم موفقیت وی در این امر، می توان به شرایط مطلوب و روشنی در این زمینه دست یافت..در پژوهش پیش رو تلاش شده است که مواجهه حقوقی با مسئله جراحی های ترمیمی با تأکید بر جراحی زیبایی و نیز وجوه مختلف مسئولیت های پزشک زیبایی مورد بررسی قرار گیرد.
واژه های کلیدی: جراحی زیبایی، جراحی ترمیمی