موازین حاکم بر حریم خصوصی و حمایت از آن در حقوق ایران

توضیح

«حریم خصوصی » در زبان محاوره و نیز مباحث فلسفی، سیاسی و حقوقی، مکرر استعمال می‌شود، ولی هنوز تعریف مدون و مشخص از آن ارائه نشده است . مفهوم حریم خصوصی، ریشه عمیقی در مباحث انسانی و جامعه‌شناسی دارد که نشان می‌دهد چگونه در فرهنگ‌های مختلف برای آن ارزش قائل شده اند . در ایران نیز با آنکه نظام حقوقی کشورمان، دست کم از زمان تصویب اولین قانون اساسی، با عطف به حمایت های سنتی از حق حریم خصوصی مانند رعایت حرمت مسکن اشخاص و منع باز کردن نامه های شخصی و غیره آشنا شده است . در قانون ایران قانون خاص که بطور اختصاصی به موضوع حریم خصوصی بپردازد وجود ندارد . تجزیه و تحلیل قانون و نتیجه پژوهش نشان می دهد که مقنن قانون اساسی ، قانون مجازات اسلامی ، قانون آیین دادرسی کیفری ، قانون مدنی ، قانون امران به معروف و ناهیان از منکر ، قوانین مرتبط با فضای سایبر و نگارش سایر قوانین خاص حفاظت و حراست از حریم خصوصی را سرلوحه کار خود قرار داده است ، ولی با این وجود در برخی قوانین رعایت حریم خصوصی با خدشه مواجه است و تعارضاتی بین قانون و مفهوم حریم خصوصی وجود دارد . حمایت اساسی از حریم خصوصی نیازمند یک قانون منسجم و مستقل است و تأکید قانونگذار مبنی بر اینکه قوانین مغایر با قانون خاص حریم خصوصی فاقد اعتبار می باشد . فقط در این صورت است که می توان از حریم خصوصی به معنای واقعی حمایت کرد . البته نباید در رابطه با حریم خصوصی دچار افراط و تفریط شد و حریم خصوصی را به عنوان وسیله و دست آویزی برای اضرار به حقوق عمومی و امنیت جامعه قرار داد و در نگارش قانون خاص حریم خصوصی این تعادل باید لحاظ شود
واژه های کلیدی: حریم خصوصی، حمایت