نظام حکومتی و قانون‌گذاری در اندیشه طراحان جمهوری اسلامی ایران

توضیح

ظام جمهوری اسلامی ایران، نظامی است که در سال 1357 هـ ش بعد از مبارزات طولانی مردم، به رهبری امام خمینی (ره) و دیگر طراحان آن که بیشترین تاثیر را در پیروزی انقلاب اسلامی و شکل گیری چارچوب نظام (اعم از تغییر نظام سیاسی کشور از سلطنتی به جمهوری اسلامی، تشکیل مجلس خبرگان قانون اساسی جهت تدوین و تصویب قانون اساسی جمهوری اسلامی و اصول کلی آن شامل شکل و محتوای حکومت، مذهب رسمی کشور، اصل ولایت فقیه، تفکیک قوا و...) داشته اند شامل آیت‌الله بهشتی (عضو شورای عالی طرح های انقلاب، نماینده مردم و نایب رئیس مجلس خبرگان قانون اساسی، فعال سیاسی و بنیانگذار سیستم قضایی در نظام جمهوری اسلامی)، آیت الله مطهری (رئیس شورای عالی طرح های انقلاب اسلامی، فعال فرهنگی و سیاسی و تئوریسین اصلی انقلاب) و آیت الله مفتح (فعال فرهنگی و سیاسی در حوزه و دانشگاه و تئوریسین نظام)، آیت‌الله خامنه‌ای (عضو شورای عالی طرح های انقلاب، فعال سیاسی و رئیس قوه مجریه، عضو و نایب رئیس شورای بازنگری قانون اساسی در سال 1368،منتخب مجلس خبرگان رهبری به عنوان رهبر انقلاب بعد از رحلت امام خمینی ره) و آیت الله اکبر هاشمی رفسنجانی (عضو شورای عالی طرح های انقلاب، فعال سیاسی و رئیس قوه مقننه و مجریه، عضو شورای بازنگری قانون اساسی در سال 1368، عضو خبرگان رهبری، رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام)، شکل گرفت. در اندیشه ‌این طراحان، هدف اصلی از تشکیل چنین نظامی، تأسیس یک حکومت دینی بوده که قانون گذاری آن برگرفته از قوانین شرع مقدس اسلام (مکتب تشیع) می باشد تا نسبت به تحقق عدالت اجتماعی که جزء یکی از مهم‌ترین اهداف پیامبران الهی در طول تاریخ بوده اقدام شود و بدین گونه موجبات رهایی انسان های مستضعف از هرگونه سلطه استبداد و استعمار و همچنین زمینه مشارکت مردمی در تاسیس نظام سیاسی را به صورت دموکراتیک فراهم آورند تا آیندگان نتوانند به سادگی و با یک فرمان نشست و برخاست آن را تغییر داده و متزلزل سازند ... بر این اساس در پژوهش حاضر تلاش می گردد با مراجعه به کتاب ها، اسناد و تحلیل محتوایی آنها (روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای) به توصیف اندیشه طراحان جمهوری اسلامی ایران در رابطه با تشکیل حکومت، بر پایه قانون گذاری اسلام، پرداخته شود.
واژه‌های کلیدی: انقلاب، حکومت، جمهوریت، اسلامیت، قانون‌گذاری، دموکراسی، اندیشه طراحان، حقوق عمومی