نقش فقه در ارزش و بها دادن به امر ورزش

توضیح

تعالیم حیات بخش اسلام سعادت دنیوی و اخروی همه انسان‌ها را تأمین می‌کند. اسلام در همه شئون زندگی انسان، اعم از مادی و معنوی، فردی و اجتماعی، سیاسی و اقتصادی، قوانین و مقرراتی وضع کرده است. اصولاً از نظر اسلام، جسم دارای ارزش و احترام و پرورش بدن به معنای تقویت جسم و سالم نگه داشتن و نیرومند کردن، امری است پسندیده و از ضروریات اسلام شمرده شده است؛ و به تبع آن در فقه امامیه برای صحت و سلامتی بدن انسان اهمیت و ارزش خاصی قائل است. اسلام بدن انسان را چیزی بی ارزش نمی‌شمارد زیرا بدن انسان ابزار تکامل روح است. از این رو در فقه و مستندات آن از قبیل: قرآن کریم، روایات و احادیث مطالب و دستورالعمل‌هایی در این زمینه آمده است امامان معصوم (ع) و صحابه و تابعین به ورزش، تربیت و تقویت بدن می‌پرداختند و به آن اهتمام خاص داشته‌اند. پیامبر گرامی اسلام در خصوص اهمیت سلامت جسم و روح و بدن در حدیثی می‌فرمایند: «نعمتان مجهولتان، الصحه والامان» سلامتی و امنیت دو نعمت بزرگی هستند که قدر آنها شناخته نشده و در نزد مردم مجهول و کم اهمیت‌اند. هدف از این پایان نامه بررسی نقش فقه در ارزش و بهاء دادن به امر ورزش است که با روش کتابخانه‌ای و استفاده از متون فقهی به بررسی و اهمیت و ارزش این امر پرداخته شده است. می‌توان گفت هر چند در فقه عنوان ورزش در ابواب و متون آن به طور مستقیم نیامده و بدان اشاره‌ای نشده است، اما از آنجا که این امر مهم در قالب مسابقات اعم از سوارکاری، تیراندازی و ... تجلی پیدا می‌کند. پس وجود باب سبق ورمایه، در متون فقهی و بیان احکام آن توسط فقهاء خود بهترین دلیل بر ارزش و بهاء دادن این علم به امر ورزش و امور مربوط و تعمیم آنها حکم تحریم به ورزش‌ها و مسابقات را داده است؛ و از طرفی نیز اهتمام فقها و استفتائات بر مبانی فقه ورزش و قواعد مشروعیت مربوط به آن بر ارزش امر ورزش می‌افزاید.
واژه‌های کلیدی: سبق، رمایه، فقه، ورزش.