نگرشی انتقادی به عیوب مجوز فسخ نکاح با مطالعه تطبیقی در حقوق موضوعه و فقه (فایل منبع موجود نیست)

توضیح

طبق آنچه در فقه و حقوق آمده است، عقود به طرق مختلف قابلیت انحلال دارند، نکاح نیز از جمله ی عقود می باشد حال آنکه به سبب شرایط خاص این عقد، راه های انحلال آن تا حدی متفاوت می باشد.یکی از این راهها فسخ به سبب وجود عیوبی در یکی از طرفین عقد نکاح می باشد که مجوز فسخ را به طرف دیگر می دهد. در تعداد، اشتراک یا اختصاص به مردان و زنان و حصری یا تمثیلی بودن این عیوب بین فقها و حقوقدانان اختلاف عقیده می باشد. با توجه به پیشرفت علوم پزشکی برخی از این عیوب قابل درمان گردیده اند و از طرف دیگر برخی بیماری های نوظهور پدید آمده است که در صدر اسلام و حیات معصومین (ع) بروز نداشته اند. با توجه به اینکه وضعیت عیوب جدید و بقا یا زوال حق فسخ در صورت درمان در قانون و کلام فقها مبهم است، طی این تحقیق با استفاده از روش تحلیلی توصیفی به بررسی منابع فقهی حقوقی پرداختیم و با نگرشی انتقادی مواد 1120 تا 1132 قانون مدنی را بررسی نمودیم. در این باب دو دیدگاه حصری و یا تمثیلی بودن عیوب مصرح مطرح می باشد، با توجه به ماهیت و فلسفه فسخ نکاح که چیزی جز دفع ضرر از طرفین نمی باشد، با دیدگاهی انتقادی و با بهره مندی از فقه پویا که شرایط زمان و مکان و مسایل مستحدثه را در نظر می گیرد با توسل به قواعد لاضرر و لاحرج و همچنین حسن معاشرت و معاضدت می توان امکان توسعه و تسری عیوب مجوز فسخ نکاح را فراهم نمود.عیوبی که در حال حاضر طبق قانون مجوز حق فسخ می باشند عبارتند از:جنون،خصا،عنن،جب،قرن،جذام،برص،افضا،زمین گیری و نابینایی از هر دو چشم. این در حالی است که بیماری نوظهوری مانند ایدز در این میان جایی ندارد.اکنون با دیدگاهی انتقادی نظر بر آن داریم که خود عیوب مطرح نمی باشند بلکه اثر آن بر زندگی زناشویی و دفع ضرر ملاک بوده است که دراین صورت می توان به خوبی پاسخگوی مباحث نوظهور در این مساله شد.
واژه‌های کلیدی: فسخ نکاح، عیوب نکاح