وجوه افتراق و اشتراک مالکیت زمانی با مهایات

توضیح

قسیم منافع مالی که به نحو اشاعه می باشد و در آن مالکان مشاع ،به نحو مفروزی مالک منافع مال بر اساس زمان های مشخص می شوند، همان مالکیت زمانی یا مهایات زمانی می باشد. در جایی که مالکیت به صورت مشاعی می باشد رویه معمول و متداول قانونی در این موارد افراز منافع و عین می باشد. ولی در مالکیت زمانی و یا مهایات زمانی ،مالکیت مشاع در عین پایدار می ماند ،ولی منافع مال مفروزا و در دوره های زمانی معین به یکی از مالکین مشاع ، و یا به شخصی خارج(ثالث) منتقل می گردد . و این مالکیت توسط شریکان در قالب عقود (معین یا نامعین) محقق می گردد .و در صورتی که شریکان تراضی بر آن نکنند با الزام قضایی روبرو می شود و در نتیجه موجب انتفاع و یا استفاده هر یک از شریکان به صورت مفروز از منافع مال در دوره های زمانی تعیین شده میگردد تا به صورت اختصاصی آن را مورد استعمال و انتفاع قرار دهند .نبود قانونی مدون برای نهاد تازه تاسیس مالکیت زمانی موجب شده تا با بررسی نهاد های مشابه فقهی مثل (مهایات زمانی و مکانی /افراز منافع زمانی و مکانی) و همین طور بررسی نهادهای حقوقی در کشورهای خارجی به نام تایم شر یا مالکیت زمانی به انطباق این نهادهای نامبرده با مالکیت زمانی در حقوق ایران بپردازیم و در این مسیر به بیان عقاید و دیدگاههای حقوقدانان و فقیهان پرداخته ، انتقادات و ایرادات از جانب آن ها مورد بررسی قرار گرفته شود. و در نهایه نمونه کاربردی از تصمیمات و آرا ء قضایی به عنوان بخشی از این پایان نامه بیان گردد.
واژه‌های کلیدی: افتراق، اشتراک، مالکیت زمانی، مهایات.