وضعیت حقوقی دفینه

توضیح

آنچه که امروز دفینه نامیده میشود و مورد بحث در کتابهای فقهی و حقوقی میباشد از نظر پیدایش به زمانهای ما قبل تاریخ بر میگردد زمانی که انسانهای ما قبل تاریخ، اشیاء گران قیمت خود را به دلایلی در زمین دفن میکردند و اکنون بعد از سالها و قرنها بر حسب اتفاق توسط انسان پیدا میشوند و نام دفینه را به خود می گیرند.
دفینه که به این صورت پیدا میشد یا بر اثر بی تجربگی انسان از بین می رفت و یا مورد معامله قرار میگرفت غافل از ارزش فرهنگی آن و اینکه این دفینه ممکن است یکی از با ارزشترین مواریث فرهنگی انسانهای ما قبل تاریخ باشد پس قانونی باید بر آن حکومت کند و بــر آن وضع شود قانون مدنی برای نخستین بار در قوانین کشور از عبارت آثار تاریخی استفاده کرده است و در فصل سوم احکامی را در خصوص مورد وضع کرده است همچنین مفاد ۱۷۳ تا ١٧٦ ق.م به دفینه اختصاص داده شده است.
دوم آبان ۱۳۰۹ قانونی راجع به آثار میراث فرهنگی وضع شده که تا حدودی مواد مربوط به دفینه در قانون مدنی تحت الشعاع قرار داد تا جایی که بعضی حقوقدانان و باستان شناسان اعتقادشان بر این است که با وضع قانون اخیرالذکر مواد قانونی مربوط به دفینه منسوخ شده است اما اکثر حقوقدانان معتقد هستند که قانون ۱۲ آبان ماه ۱۳۰۹ مربوط به اشیاء عتیقه است.
آنچه در این نوشتار مورد بررسی قرر خواهد گرفت دفینه موضوع ماده ۱۷۳ تـا ١٧٣ تا ١٧٦ق.م، شرایط و آثار دفینه در قانون مدنی و فقه امامیه و مطابقت نظریات فقهی با قوانین موضوعه میباشد و اینکه قانون میراث فرهنگی تا چه حد مواد قانون مدنی را تحت الشعاع قرار داده است. به عبارت دیگر چه موقع قانون مدنی مجری است و چه موقع قانون میراث فرهنگی و اینکه آیا قوانین میراث فرهنگی ناسخ مواد مربوط به دفینه قانون مدنی هستند یا خیر؟ ۱۲ آبان ۱۳۰۹ قانونی راجع به حفظ آثار میراث فرهنگی وضع شد که تا حدودی مواد مربوط به دفینه را در قانون مدنی تحت الشعاع قرار داد تا جایی که بعضی از حقوقدانان و باستان شناسان اعتقادشان بر این است که با وضع قانون اخیرالذکر مواد قانونی مربوط به دفینه منسوخ شده است اما اکثر حقوقدانان معتقد هستند که قانون ۱۲ آبان ماه ۱۳۰۹ مربوط به اشیاء عتیقیه است.
واژه های کلیدی: حفاظت، قانون مدنی، Conservation