وضعیت حقوقی نسب‌شناسی طفل سه‌والدی از منظر حقوق فقه و پزشکی

توضیح

بررسی های علمی دانشمندان در دهه های اخیر با بهبود پتانسیل های مختلف برای رفع یا مهار اختلالهای مختلف منجر به ناباروری و کاهش توان فرزندآوری همراه بوده است. این پیشرفت های علمی معمولا با ظهور پرسش های نوین در زمینه مسایل مبنایی و نیز حواشی به وجود آمده در زمینه باروری و فرزندآوری آزمایشگاهی همراه است. از جمله این پرسش ها سهم نسبی هر والد در تعیین نسب طفل است. بررسی‌های مختلف علمی حاکی از تداخل عوامل جدیدی در حوزه دانش پزشکی و ژنتیک در شکل گیری جنین است که بدانها عوامل اپی ژنتیکی اطلاق می شود. این مطالعه در صدد یافتن روابط علمی و منطقی میان این عوامل و تعاریف کلاسیک نسب در حقوق و فقه است و در نهایت با ارایه الگویی مداخله ای از مجموع عوامل فوق سعی در تبیین روابط این مولفه ها در تعیین سهم نسبی هر یک در تکوین و تاثیر گذاری بر ساختار شکلی ظاهری و سایر جنبه های تکوینی جنین دارد. باید دانست تبیین سهم نسبی والدین در شکل گیری و تکوین جنین در شرایط آزمایشگاهی و به ویژه طفل سه والدی ، موضوعی میان رشته ای است و نیازمند جمع آوری و تفسیر یافته های حاصل از هر سه شاخه دانش یعنی فقه، حقوق و پزشکی است. نتایج بررسی ها نشان می دهد که میان مولفه های سه گانه فقهی، حقوقی و پزشکی به ویژه با واسطه مداخله مولفه های زنتیکی و اپی زنتیکی، ارتباط نزدیک و موثری وجود دارد و هر سه هم به صورت مستقیم و هم غیر مستقیم در تعیین سهم نسبی هر والد بیولوژیک در نسب طفل موثرند. در حقیقت بر اساس یافته های پژوهش می توان اذعان نمود که ماتریس تعاملی منعطفی میان عناصر تعیینی و تبیینی هر سه رشته وجود دارد که با پیشرفت علم به تدریج بارزتر شده ، موجب وضوح بیشتر نقش والدین بیولوژیک در شکل گیری و تکوین جنین می شود و به تبع آن امکان دستیابی به مرزهای حقوقی و شرعی سهم نسبی والدین در این امر بیش از گذشته فراهم می گردد.
واژه های کلیدی: نسب شناسی، طفل سه والدی، مولفه های ژنتیکی و اپی ژنتیکی.