پیوند، معاوضه اهدای اعضا مطالعه تطبیقی بین فقه امامی و قانون کشور عراق و ایران

توضیح

موضوع سلامت وحفظ جان انسان همواره یکی از موضوعات مهم ومورد توجه پزشکان بوده است وبرای دستیابی به این هدف مهم، در علوم پزشکی گامهای بزرگی از جمله در موضوع پیوند اعضا برداشته شده است. عمل پیوند عضو، یک فرآیند جراحی است که طی آن پزشک یکی از اعضا یا بافت های زنده، را از فرد اهدا کننده، خواه زنده یا مرده، به فرد بیمار انتقال می دهد. این عمل محدود به یک عضو یا اعضای خاصی نیست، بلکه شامل اندام ها و بافت های زنده مختلف می شود. عمل پیوند، در حقیقت انتقال یک عضو یا بافت زنده به بدن فرد بیمار یا آسیب دیده برای نجات جان وحفظ سلامتی ویا کاهش ناتوانی های او انجام میگیرد . این دستاورد مانند هر دستاورد جدیدی، علاوه بر فوائد وموفقیت هایی که دارد، دارای مشکلات وچالش های متعددی است که ناشی از فرآیند انتقال وپیوند اعضای بدن انسان زنده و یا از اجساد مرده ویا حتی از طریق حیوانات میباشد، که در این بحث به برخی از أدله و اشکالات شرعی و قانونی از جمله : لزوم حفظ جان موجود زنده ، و لزوم معالجه و درمان بیماری ها وممنوعیت تعریض وتهدید کردن نفس انسانی به مرگ ویا هتک حرمت آن پرداخته شده است. و با بررسی کاربردی وتطبیقی موضوع پیوند اعضا در فقه امامیه وقوانین دو کشور عراق وایران ، مشخص می‌شود که استفاده از اعضای بدن انسان از طریق پیوند، اهدا یا معاوضه آن فقط با رضایت خود شخص اهدا کننده یا وصیت وی در صورت امکان و یا بواسطه ولی شرعی وقانونی او در مواردی مانند ابتلا به مرگ مغزی جایز وامکان پذیر میباشد.
واژه‌های کلیدی: قانون، پیوند، اهدا، عضو بدن.