کارکرد مقاصد شریعت در فقه سیاسی با تکیه بر نهج‌البلاغه (فایل منبع موجود نیست)

توضیح

مقاصدشریعت در اصول فقه امامیه به مثابه ابزاری برای استنباط احکام شرعی، نقش نظارتی بر تفسیر نصوص را بر عهده دارد؛ هم‌چنان‌که در عرصه‌های تزاحم نیز زمینه شناخت معیار اهم را فراهم می‌آورد. به کارگیری مقاصد در سراسر فقه از جمله فقه سیاسی، موجب دقت فزونتر در فرایند استنباط می-گردد. از مهم‌ترین منابع شناخت مقاصد فقه سیاسی، کلمات و سیره امیرمؤمنان(ع) به ویژه کتاب نهج‌البلاغه است که به سبب دقت گردآورنده آن در گزینش نصوص، بالاترین اهداف یک نظام سیاسی دینی را که در دوران خلافت امام علی(ع) تحقق یافته-است، به ما می‌آموزاند. این پایان نامه پس از بیان کلیاتی در باب مقاصد شریعت و فقه سیاسی، در فصل دوم با بهره‌گیری از نصوص نهج البلاغه به تبیین مقاصدی چون عبودیت، عدالت، امنیت، آزادی و رحمت پرداخته است، این مقاصد در یک درجه نبوده و در ردیف اهداف غایی ، میانی و اولیه قرار می‌گیرد، در ادامه نوشتار نیز کارکرد این مقاصد در مباحثی از فقه سیاسی بررسی شده و تفاوت رویکرد مقاصدی بارویکرد نص بسند مورد توجه قرارگرفته است
واژه‌های کلیدی: نهج البلاغه، فقه سیاسی، مقاصد شریعت، فلسفه فقه.