کودک همسری و رویکردهای فقهی و حقوقی در قبال خسارات معنوی ناشی از آن (فایل منبع موجود نیست)

توضیح

کودک همسری از دیرباز یکی از موضوعات بحث برانگیز علوم مختلف، از جمله فقه و حقوق، بوده است و در جوامع و دوره های زمانی گوناگون مواجهه های متفاوتی به فراخور آداب و رسوم و سنت ها با این پدیده صورت گرفته است. فارغ از موضوع شناسی، مجاز بودن یا نبودن، جرم انگاری شدن یا نشدن این مسئله، کودک همسری به معنای به ازدواج درآمدن کودکان نابالغ است. در حقوق موضوعه ایران، ازدواج دختر قبل از پایان نه سال قمری و پسر قبل از اتمام پانزده سال قمری، کودک همسری بشمار می آید؛ فقهای امامیه، حکم تزویج کودکان را مورد بحث قرار داده و قائل به دو قول شده اند: صحت تزویج صغار به شرط رعایت مصلحت و صحت تزویج صغار به شرط عدم مفسده. این حکم فقهی، بعدها به عنوان ماده 1041 به قانون مدنی راه یافت، در اصلاح این ماده مصوب سال 1381 به تزویج کودکان مشروط به رعایت مصلحت کودک با نظارت دادگاه موافقت شد، از این روی شاهدآمار قابل توجهی از تزویج کودکان در سالهای اخیر هستیم که سبب نگرانی پیرامون حقوق کودکان شده است. این پدیده می تواند موجب ورود خسارات معنوی به کودک شود. خاستگاه های این خسارات ممکن است از جانب ولی یا زوج و زوجه باشد. این تحقیق با روش توصیفی- تحلیلی و با مطالعه متون فقهی- حقوقی با هدف بررسی «کودک همسری و رویکردهای فقهی و حقوقی در قبال خسارات معنوی ناشی از آن» صورت گرفته است. یافته‌های تحقیق حاکی از آن است که «رعایت نشدن مصلحت کودک از جانب ولی»، «استمتاعات عام از کودک»، «استمتاع خاص از کودک و ازاله بکارت وی توسط زوج» و بعضا «اصل تزویج کودک» از مهم ترین خاستگاه های خسارات معنوی ناشی از کودک همسری است که در طول تحقیق این خاستگاه ها و چگونگی ورود خسارات معنوی ناشی از آن، از منظر فقهی و حقوقی، بررسی شده است.
واژه‌های کلیدی: ازدواج کودکان، کودک همسری، خسارات معنوی، تزویج کودک