شرکت های لیزینگ از موسسه های اقتصادی موفق در سال های اخیر هستند. این شرکت ها با واگذاری مدت دار و اقساطی کالاها، از یک طرف به مصرف کنندگان و از طرف دیگر به کارخانه های تولیدی و در نهایت به تولید و اشتغال کشورها کمک می کنند. قرار داد فعلی شرکت های لیزینگ ایران، قرار داد ساده اجاره به شرط تملیک با روش محاسباتی بانکی است. این شیوه نه تنها قابلیت انعطاف در تحولات آینده مشتریان و نقدینگی شرکت لیزینگ را ندارد، پاسخگوی تنوع نیاز مشتریان در زمان قرار داد هم نیست.به نظر می رسد با ترکیب قرار دادهای اجاره به شرط تملیک و صلح و تغییر روش محاسباتی بتوان به اهداف مورد نظر نائل شد. این پایان نامه در صدد است به تبیین فقهی وحقوقی چنین قراردادی برای رسیدن به اهداف مذکور بپردازد.
واژه های کلیدی: لیزینگ، بیع، اجاره، اجاره به شرط تملیک، شرط ضمن عقد، صلح.