توضیح

قراردادهای سلف موازی، شکل تکامل‌یافته بیع سلف به عنوان یکی از اقسام بیع در فقه امامیه و حقوق ایران است. در ‏سلف‌ها به عنوان پیمانی خاص تا سررسید امکان نقل‌و‌انتقال مبیع نبود، لیکن ضرورت امکان نقدشوندگی، موجب تشکیل ‏بازار ثانوی شد. تاسیس این بازار در کشورهای اسلامی با اشکالاتی روبه‌رو بوده که مهمترین آن‌ها، اختلاف در مشروعیت ‏بازار ثانوی سلف به‌دلیل ممنوعیت فروش مبیع پیش از سررسید است. لذا سوال اساسی عبارت است از اینکه آیا راهکاری ‏برای رفع شبهه مذکور در بازارهای ثانوی وجود دارد یا خیر؟ ‏
این مقاله به روش توصیفی-تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه‌ای به دنبال اثبات این فرضیه است که پیشنهاد مجرد ‏پنداشتنِ اوراقِ سلف موازی به عنوان یکی از اقسام اوراق بهادار و اعتبارِ مالیّت برای آن‌ها از سوی قانونگذار، می‌تواند ‏ایراد فقهی مذکور را حل کند.‏‎ ‎لذا توجیهات فقهی و حقوقی مطروحه نظیر واگذاری وکالتی، صلح سلف و سلف موازی با ‏حواله بررسی و نهایتاً راهکار منتخب نگارنده بیان می‌شود که می‌تواند استفاده از قراردادهای سلف موازی را به منظور نیل ‏به اهدافی چون تامین مالی و مدیریت ریسک، رونق بخشد.
واژه‌های کلیدی: سلف موازی، "بازار ثانوی"، "بورس"، "اوراق بهادار".