دور الزمان و المکان فی استنباط الحکم الشرعی دراسه فی التاصیل و التطبیق

توضیح

یادداشت: عنوان فارسی: نقش زمان و مکان در استنباط حکم شرعی مطالعه در روت کردن و کاربرد.
در این تحقیق به بررسی تداخل اوضاع، وقایع ، حقایق و متغیرهایی که بر حسب زمان و مکان در استنباط حکم شرعی رخ می دهد و متفاوت است،چه در سطح فهم متن و چه در سطح تعریف موضوع حکم، ارتباط آن و ماهیت حکم، پرداختیم . اهمیت این تحقیق در این است که وظیفه فقیه تشخیص صحت حکم شرعی است که صدها سال پیش صادر کرده است. که ممکن است منجر به اشتباه در درک متن با اینکه میدانیم تغییرات و تحولاتی در زبان رخ داده است ، و ما مجموعه ای از سرنخ ها را از دست داده ایم که متن را مخصوص به آنچه منظور است نزدیک می کند. علاوه بر ضرورت تعریف حقیقت موضوع و موضوع مربوطه، چه از جهت ارتباط آنها با شرایط خاص و چه از جهت صادر کردن آنها بر حسب شرایط آن زمان . حکم شرعی و تمایز حکم صادره از حیث حکم شخصی یا ولایت یا به عنوان ثانویه یا اشاره ای از آنچه به عنوان دعوای واقعی دادگاه صادر شده و در هر شرایطی جریان دارد نیز صادق است. ضمناً این تحقیق - و بعد از اینکه ثابت نشد که شارع صادرکننده احکام، روش خاصی در تبیین شریعت خود دارد، بلکه در تبیین دین از روش های عقلی پیروی کرد . در استخراج منشأ و قواعد، بیشتر به لطیفه‌های عقلانی استناد می‌کند که شرح حال آن‌ها در عرصه‌های مختلف زندگی‌شان بر اساس آن‌ها انجام شده است. به خصوص آنهایی که مربوط به تنظیم رابطه قانون با افراد است. در طول تحقیق به نتایج متعددی رسیدیم، در سطح درک متن، و پس از اینکه روشن شدیم که درک متن با تعیین معانی کلمات و سرنخ هایی که سخنرانی تجلیل می کند، مرتبط است. ما نشان دادیم که آنچه از اطلاق اصالت من به عدم نقل و فقدان فرض معلوم است، غالباً منجر به سوء تفاهم از متن می شود. پرهیز از ظاهر عینی متن در زمان انتشار. و اینکه اولی از کاربردهای صادر شده در آن مرحله پیروی می کند تا آغازگر را در ذهن مردم زبان آن زمان کشف کند. و تلاش برای کشف سرنخ هایی که در گفتار تجلیل می شود، به ویژه سرنخ هایی که از سرنخ های کلامی نیستند. یا با توجه به شرایط فقهی که متن در آن صادر شده است. یا ماهیت مسلمان و تمایلات عمومی او. یا نگاه کردن به محل زندگی راوی و حریم خصوصی او، آنچه را که سؤالات از مبانی منعکس می کنند، علاوه بر شرایط زندگی در زمان صدور متن. در مورد موضوع و سطح مرتبط، نشان می‌دهیم که دو رشته از موضوعات و موضوعات مرتبط وجود دارد. و اینکه برخی از موضوعات - برای مثال - به عنوان شناسه برای عنوان دیگری در نظر گرفته می شوند، اگرچه قاعده مستلزم اصالت عینیت بدون علم است. در سطح حکم شرعی تصریح کرده ایم که هر چیزی که شارع به صورت معاد و توبیخ صادر کرده است، حکم شرعی نیست که در هر شرایط و شرایطی باید اجرا شود. برای اثبات اینکه قانون به ترتیب اولویت و به صورت واقعی صادر شده است، لازم است مجموعه ای از قوانین اعمال شود، در غیر این صورت ممکن است ادله خلاف آن ثابت شود.
واژه‌های کلیدی: زمان، مکان، استنباط، حکم شرعی.