بررسی اثرات درون زایی بر تقویت برون نگری اقتصاد ایران

توضیح

درون‌زایی و برون‌گرایی اقتصاد دو رکن مهم سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی محسوب می‌شوند. بنا به اهمیت موضوع، در این مقاله به بررسی اثرات درون‌زایی بر تقویت برون‌نگری اقتصاد ایران با استفاده از رویکرد خودرگرسیون‌برداری طی دوره زمانی 1357 تا 1394 پرداخته شده است. بر اساس نتایج، در بلندمدت، افزایش در شاخص درون‌زایی اقتصاد، تقویت نرخ ارز حقیقی و افزایش نسبت قیمت کالاهای صادراتی به وارداتی، برون‌گرایی اقتصاد ایران را تقویت می‌کند و بالعکس، افزایش سهم هزینه‌های تحقیق و توسعه از تولید ناخالص داخلی باعث می‌شود برون‌گرایی اقتصاد کاهش یابد. در کوتاه‌مدت نیز با ایجاد شوک مثبت بر درون‌زایی اقتصاد، برون‌گرایی اقتصاد در سال دوم اندکی کاهش پیدا می‌کند، اما از سال سوم تأثیرات مثبت می‌شود. بر اساس توابع تجزیه واریانس در بلندمدت حدود 60 درصد تغییرات برون‌گرایی اقتصاد مربوط به خود آن، 10/0 درصد آن مربوط به درون‌زایی اقتصاد، 38/9 درصد مربوط به نرخ ارز حقیقی، 12/5 درصد آن به مربوط به نسبت قیمت کالاهای صادراتی به وارداتی و 18/0 درصد آن نیز مربوط به هزینه‌های تحقیق و توسعه است.
واژه‌های کلیدی: اقتصاد مقاومتی، اقتصاد درونزا، برونگرایی اقتصاد، اقتصاد ایران.