بررسی فقهی فرایند تربیت: مطالعه موردی؛ آموزش مسائل جنسی به کودکان و نوجوانان

توضیح

یکی از مسائلی که در تحوّل فرد و جامعه مؤثر است تربیت و روش‌های پیاده‌سازی آن در میان آحاد مردم است که می‌توان ادعا نمود ارزش هر مکتبی از تربیت‌شدگان آن مکتب فهم می‌شود. این موضوع از آن مسائلی است که به دلیل نگاه خاص جامعه معمولا کمتر مورد بررسی قرار گرفته، و فضای خالی آن به شدت احساس می‌شود. ضرورت پژوهش روشمند در تربیت جنسی و آموزش مسائل آن به کودکان و نوجوانان دغدغه اصلی نگارنده متن پیش رو است، که با روش اجتهادی مرسوم در حوزه و رویکرد تحلیلی- توصیفی به بررسی منابع پرداخته است که با پذیرش جامعیت فقه و بهره‌گیری از اصول عملیه احکام مرتبط با هر بحثی استنباط گردیده است. هدف از نگارش این رساله دست‌یابی به الگوی فقهی آموزش مسائل جنسی به کودکان و نوجوانان بوده است که با بهره‌گیری از تکنیک تحلیل مضمون و شبکه مضامین این مهم میسر گردیده است، از طرفی باید اذعان کرد که یافته‌های برآمده از این پژوهش نشان‌دهنده محوریّت آموزش «خویشتن‌داری» به دو روش مستقیم و غیرمستقیم است. با بهر گیری از روش اجتهادی در کنار استفاده از منابع علوم تربیتی نسبت میان تربیت و فقه کنکاش گردید تا جایی که در چهار محور اساسی موضوع، مسائل، منابع و روش ها رابطه منطقی میان دو دانش روشن شد. در این میان به سه روش مهم و تأثیرگذار در آموزش که بیشترین بهره وری را در آموزش مسائل جنسی می توانستند از خود نشان دهند معرفی شده و پس از تبیین انواع تربیت و ارتباط فقه با آنها به تحلیل گزاره های موجود در فقه در خصوص مسائل جنسی پرداخته شد و 9 گزاره حیاتی و بنیادین آموزش مسائل جنسی مورد مداقه فقهی قرار گرفت و در نهایت در ذیل هر کدام روش خاصی برای اجرا پیشنهاد گردید که در دو مقوله اساسی آموزش نقش و هویت جنسی و پیشگیری از تهییج و تحریک جنسی کودکان و نوجوانان جمع‌بندی گردیده است.
واژه های کلیدی: مسائل جنسی، تربیت، آموزش، مربی، متربی، کودک