بررسی فقهی و حقوقی مسئولیت مدنی اشخاص حقوقی غیر از دارنده در حوادث رانندگی

توضیح

صور و بی مبالاتی شرکتهای تولید کننده خودرو و ساخت خودروهای فاقد استاندارد و ایمنی لازم و نیز قصور متصدیان راه و شرکتهای راهسازی، به هنگام انجام عملیات راهسازی و ترمیم راهها، میتواند منجر به حوادث رانندگی مرگباری شود که جبران آن با هیچ پولی امکانپذیر نیست؛ با این حال اغلب در تصادفات رانندگی، کارشناسان بدون توجه و بررسی نواقص و ایمنی راهها و وسایل نقلیه، تمام بار مسئولیت را بر رانندهای حمل می کنند که چه بسا تخلف وی در برابر قصور سازمانهای مربوطه بسیار ناچیز بوده و خود، زیاندیده ی حادثه است. پایان‌نامه‌ی حاضر با استفاده از روش تحلیلی-توصیفی به موضوع بررسی فقهی و حقوقی مسئولیت مدنی اشخاص حقوقی غیر از دارنده در بروز حوادث رانندگی پرداخته است. از آنجا که تبصره 3 ماده 14 قانون رسیدگی به تخلفات رانندگی مصوب 1389 مسئولیت اشخاص حقوقی غیر از دارنده را در تصادفات به رسمیت شناخته است، در پایان‌نامه پیش رو، هدف این است که دو عامل راه و وسیله ی نقلیه در وقوع تصادفات مورد بررسی کارشناسی قرارگرفته و در صورت جمع شرایط لازم برای متصدیان آنها مسئولیت مدنی قایل شد.قایل شدن مسئولیت مدنی برای متصدیان راه و سازندگان خودرو، گامی جهت بهبود کیفیت و ایمنی راه‌ها و خودرو‌ها بوده و در نتیجه حوادث رانندگی را در آینده کاهش خواهد داد و از تحمیل تمام بار جبران خسارات بر راننده ای که ممکن است تنها بخشی از تقصیر را مرتکب شده باشد، جلوگیری می شود. در نهایت نتایج نشان می دهد قانون‌گذار در حوادث رانندگی از نظریه ی سنتی تقصیر فاصله گرفته و قایل به مسئولیت محض برای متصدیان راه و وسیله‌ی نقلیه است.
واژه های کلیدی: تصادف، شخص حقوقی، راه، مسئولیت مدنی، وسیله نقلیه.