بررسی قراردادهای مرتبط با به کارگیری سلول های بنیادی در راستای اهداف درمانی از منظر فقه و حقوق

توضیح

شاید قرن بیست و یکم را بتوان قرن علوم زیستی دانست که در آن دستاوردهای عظیمی در حوزه بهداشت و درمان از طریق فرآیندهایی که تاکنون ناشناخته مانده اند حاصل می شود.یک جنبه از این نوآوری ها، سلول های درمانی می باشند که در این میان سلول های بنیادی نقش محوری را ایفاء می کنند. سلول های بنیادی، سلول های خودنوزایی هستند که در درمان بیماری های مزمن و لاعلاج مثل سرطان و ... مورد استفاده قرار می گیرند و قادر به ترمیم بافت های آسیب دیده هستند.در راستای به کارگیری این سلول ها در بانک های سلول های بنیادی، قراردادهایی منعقد می شود که تاکنون هیچ تحقیقی در مورد آنها صورت نگرفته است. در این نوشته، این قراردادها مورد بررسی قرار می گیرد و با بهره گیری از متون فقهی و حقوقی، مشروعیت، ماهیت، اصول، آثار و طرق انحلال آن مشخص می شود.نتایج به دست آمده به این شرح است: قراردادهای مرتبط با به کارگیری سلول های بنیادی، قراردادهایی مشروع، لازم، عهدی یا تملیکی، معوض یا غیر معوض و رضایی هستند که اصل لزوم یا اجباری بودن قرارداد و اصل نسبی بودن قرارداد بر آن حاکم است و با تراضی یا با یک اراده یا خود به خود منحل می شوند.
واژه‌های کلیدی: سلول های بنیادی، قراردادها، واگذاری، نگهداری.